Presentation and management of classical urea cycle disorders: lessons from our experience
Sema Kalkan Uçar1, Ebru Canda1, Melis Köse4, Mehtap Kağınıcı4, Özge Altun Köroğlu2, Şebnem Çalkavur5, Sara Habif3, Mahmut Çoker11Department of Pediatrics, Division of Metabolism and Nutrition, Ege University Medical Faculty, Izmir, Turkey 2Department of Pediatrics, Division of Neonatology, Ege University Medical Faculty, Izmir, Turkey 3Department of Biochemistry, Ege University Medical Faculty, Izmir, Turkey 4Dr. Behcet Uz Children's Hospital Department of Pediatrics, Division of Metabolism and Nutrition, Izmir, Turkey 5Dr. Behcet Uz Children's Hospital Department of Pediatrics Division of Neonatology, Izmir, Turkey
INTRODUCTION: The urea cycle disorders (UCD) are inherited deficiencies of the enzymes or transport molecules involved in the cellular excretion of excess ammonia produced during protein metabolism. The aim of this study was to evaluate the clinical phenotype and long-term outcome of pediatric patients with UCD presented at different ages. METHODS: Clinical characteristics in 13 patients with classical UCD (Carbamoyl phosphate synthetase I deficiency(n=4), Argininosuccinate lyase deficiency(n=4), Argininosuccinate synthetase deficiency(n=3), Arginase deficiency(n=1), Ornithine transcarbamylase deficiency(n=1)) were defined. The term “neonatal-onset” UCD was used if symptoms occurred within 28 days of life, and “late-onset” if symptoms started after that period. RESULTS: The majority of patients (n=9) presented with acute metabolic crisis during newborn period. Core clinical phenotype in neonatal-onset UCD included sepsis-like neonatal crisis, whereas mental retardation was predominant peculiarity in late-onset UCD. Vomiting and hypotonia were frequently reported in neonatal-onset UCD, and epilepsy with/without movement disorder was found in late-onset UCD patients. For patients with neonatal-onset UCD hyperammonemia was more severe during presentation. However, symptomatic patients with late-onset UCD were often presented without hyperammonemia and metabolic crisis. A cardinal principal of UCD acute and long-term management was restriction of protein intake with appropriate titration of nitrogen scavenging medications and energy intake. Despite these treatment opportunities no improvement of survival was observed in neonatal-onset UCD survival rate (44%(4/9)). DISCUSSION AND CONCLUSION: Neonatal-onset UCD were generally presented as acute onset hyperammonemia during the newborn period. However, neurological impairment was the most common presentation in the late-onset UCD. The basic principles of diagnosis and treatment need to be reorganizing to improve recognition and outcome in these diseases.
Klasik üre döngüsü bozuklukları hastalıklarının klinik ve hasta yönetimi konusunda yaşadıklarımızdan öğrendiklerimiz
Sema Kalkan Uçar1, Ebru Canda1, Melis Köse4, Mehtap Kağınıcı4, Özge Altun Köroğlu2, Şebnem Çalkavur5, Sara Habif3, Mahmut Çoker11Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Sağlığı Ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı, Metabolizma ve Beslenme Bilim Dalı, İzmir 2Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Sağlığı Ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı, Neonatoloji Bilim Dalı, İzmir 3Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, Biyokimya Ana Bilim Dalı, İzmir 4İzmir Dr. Behçet Uz Çocuk Hastalıkları ve Cerrahisi Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları, Çocuk Metabolizma ve Beslenme, İzmir 5İzmir Dr. Behçet Uz Çocuk Hastalıkları ve Cerrahisi Eğitim ve Araştırma Hastanesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları, Neonatoloji Kliniği, İzmir
GİRİŞ ve AMAÇ: Doğumsal metabolik hastalıklardan olan üre döngüsü hastalıkları (ÜDH), proteinlerin yıkımı sonucu oluşan amonyağın hücresel atılımında görevli enzim ve taşıyıcı moleküllerinin eksikliği sonucu oluşmaktadır. Bu çalışmanın amacı çocukluk çağında görülen ÜDH klinik özelliklerini ve uzun dönem izlem sonuçlarını değerlendirmektir. YÖNTEM ve GEREÇLER: Klasik ÜDH (Karbamoil fosfat sentetaz I eksikliği (n=4), Arjininosüksinat liyaz eksikliği (n=4), Arjninosüksinat sentetaz eksikliği (n=3), Arjinaz eksikliği eksikliği (n=1), Ornitin transkarbamilaz eksikliği (n=1)) olan 13 hastanın klinik özellikleri belirlenmiştir. Semptomların 28 günden küçük hastalarda ortaya çıkması durumunda yenidoğan-başlangıçlı ÜDH, 28 günden sonra ortaya çıkan ÜDH için geç-başlangıçlı ifadesi kullanılmıştır. BULGULAR: Hastaların büyük bir çoğunluğu (n=9) yenidoğan döneminde akut metabolik kriz ile ortaya çıkmıştır. Yenidoğan-başlangıçlı ÜDH sepsis benzeri bir tablo ile kendilerini ortaya koyarken, geç-başlangıçlı olanlarda ise mental retardasyon ön planda saptanmıştır. Kusma ve hipotoni yenidoğan başlangıçlı hastalarda bildirilirken, hareket bozukluğun eşlik ettiği veya etmediği epilepsi geç başlangıçlı ÜDH rapor edilmiştir. Yenidoğan-başlangıçlı ÜDH hiperamoniyemi hastalığın ilk tanısında oldukça yüksek olmakla birlikte, izlem süresinde üst sınırlara yakın olma eğilimini korumuştur. Buna karşın semptomlu geç başlangıçlı hastalarda metabolik kriz ve hiperamonyemi daha az bildirilmiştir. ÜDH akut ve kronik tedavisinde protein kısıtlı yüksek enerjili diyet ve azot “toplayıcı” ilaçların birlikte verilmiştir. Gelişen tedavi olanaklarına rağmen yenidoğan- başlangıçlı ÜDH da hala ölüm oranı oldukça yüksek bulunmuştur ( 44% (4/9)). TARTIŞMA ve SONUÇ: Yenidoğan başlangıçlı ÜDH genellikle yenidoğan döneminde hiperamoniyemi ile kendini ortaya koymuştur. Geç-başlangıçlı ÜDH da nörolojik bulgulardan tanıya gitmek daha sık bildirilmiştir. Bu hastalıkların tanınması ve izlem sonuçlarının iyileştirilmesi amacı ile temel tanı ve tedavi prensiplerinin güncellenip yeniden yapılandırılması gerektiği sonucuna varılmıştır.
Journal of Behcet Uz Children's Hospital is indexed by the Web of Science-Emerging Sources Citation Index, EBSCO Academic Search Database, Google Scholar, Microsoft Academic Search, Ulakbim TR Dizin, Türk Medline, the Turkish Citation Index, J-Gate and Cabi.
Full Text PDF
Print
Download citation
RIS
Share with email
Share
Send email to author
PubMed
(17 accesses)