Comparison of Antibiotic Resistance Patterns of Microorganisms Causing Acute Pyelonephritis in Children at 5-year Intervalİlknur Girişgen1, Selçuk Yüksel2, Görkem Oğuz3, Seren Cerit Özün3, Tulay Becerir1, İlknur Kaleli4, Hande Şenol51Pamukkale University School Of Medicine, Department Of Pediatric Nephrology Denizli
2Pamukkale University School Of Medicine, Department Of Pediatric Nephrology-rheumatology Denizli
3Pamukkale University School Of Medicine, Department Of Pediatrics, Denizli
4Pamukkale University School Of Medicine, Department Of Microbiology, Denizli
5Pamukkale University School Of Medicine, Department Of Biostatistics, Denizli
INTRODUCTION: Urinary tract infections (UTIs) are among the most common bacterial infections in children. Selection of empirical antibiotic therapy is based on patient characteristics and regional antibiotic resistance patterns. Antibiotic resistance driven by inappropriate antibiotic use remains a major public health concern. The aim of this study was to compare the microbiological spectrum of pediatric acute pyelonephritis and antimicrobial resistance patterns in two time periods 5 years apart.
METHODS: The patients with acute acute pyelonephritis, clinical characteristics, treatment modalities, causative uropathogens and their antibiotic susceptibility and resistance patterns were compared between the two time periods.
RESULTS: Group 1 included 86 children (mean age 3.52 ± 0.4 years, 32 boys) hospitalized for acute pyelonephritis in 2012–2013; group 2 included 72 children (mean age 3.78 ± 0.7 years, 25 boys) in 2017–2018. Escherichia coli was the most common microorganism in both groups. The most frequently used antibiotics for pyelonephritis treatment in both groups were amikacin and ceftriaxone. While 77% of the children in group 1 used prophylactic antibiotics, this rate was 23% significantly lower in group 2. Resistance to ampicillin, cefepime and ceftriaxone were significantly lower ingroup 2. Ceftriaxone resistance,decreased from 60% to 37%.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Our study revealed significant reductions in resistance to several antibiotics, particularly ceftriaxone, in a 5-year period. Possible explanations for these results may be that aminoglycosides are preferred more frequently than ceftriaxone therapy, prophylactic treatment is limited in selected cases, and cephalosporins are not used for prophylaxis. We believe that rational empirical antibiotic selection will prevent the development of resistance in UTIs.
Keywords: children, pyelonephritis, antimicrobial resistance
Çocukluk Çağında Akut Piyelonefrite Neden Olan ID Mikroorganizmaların Antibiyotik Dirençlerinin Beş Yıl Ara ile Karşılaştırılmasıİlknur Girişgen1, Selçuk Yüksel2, Görkem Oğuz3, Seren Cerit Özün3, Tulay Becerir1, İlknur Kaleli4, Hande Şenol51Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı Ve Hastalıkları Çocuk Nefroloji Bd Denizli
2Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı Ve Hastalıkları Çocuk Nefroloji-romatoloji Bd Denizli
3Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı Ve Hastalıkları Abd Denizli
4Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Mikrobiyoloji Abd Denizli
5Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Biyoistatistik Abd Denizli
GİRİŞ ve AMAÇ: İdrar yolu enfeksiyonu, çocuklarda en sık görülen bakteriyel enfeksiyonlardan biridir. Ampirik antibiyotik seçimi hastanın özelliklerine ve bölgesel antibiyotik dirençlerine göre değişir. Uygunsuz, geniş spektrumlu antibiyotik kullanımının neden olduğu antibiyotik direnci günümüzde önemli sorunlardan biridir. Bu çalışmanın amacı, akut piyelonefrite neden olan mikroorganizmaların ve bunların antibiyotik direnç ve duyarlılıklarının 5 yıl ara ile iki zamanlı dönemde karşılaştırılmasıdır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Akut piyelonefritli çocukların klinik özellikleri, tedavi modalitesi, idrar kültür antibiyogramlarında mikroorganizma türleri ve antibiyotik dirençleri, iki zaman dilimi arasında karşılaştırıldı.
BULGULAR: Grup 1; 2012-2013 yılları arasında piyelonefrit nedeni ile yatırılarak tedavi edilen 86 çocuktan (yaş ortalaması 3,52±0,4yıl, 32 erkek), grup 2; 2017-2018 yılları arasında tedavi edilen 72 çocuktan (yaş ortalaması 3,78±0,7 yıl, 25 erkek) oluşturuldu. E. Coli her iki grupta en sık üreyen mikroorganizmaydı. Piyelonefrit tedavisi için en sık uygulanan antibiyotikler sırasıyla hem grup 1 hem grup 2 de amikasin (%55 ve %51), seftriakson (%33 ve %37), gentamisin (%5 ve %2,2) olduğu belirlendi. Grup 1’deki çocukların %77’si profilaktik antibiyotik kullanırken bu oran Grup 2’de %23 olup anlamlı olarak düşüktü (p=0,00). Grup 2’de ampisilin, sefepim, seftriakson dirençlerinde istatistiksel olarak anlamlı düşüş saptandı. Özellikle son yıllarda sorun olan seftriakson direncinin %60 tan % 37’e gerilediği izlendi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışmada yıllar arasında başta seftriakson olmak üzere birçok antibiyotik direnç oranlarında düşüş olduğu gözlenmiştir. Bu sonucun nedenlerinin piyelonefritli çocuklarda ampirik tedavide seftriakson tedavisinden ziyade aminoglikozidlerin daha sık tercih edilmesinin, profilaksi tedavisinin seçili vakalarda kısıtlı şekilde verilmesinin ve profilakside sefalosporinlerin kullanılmamasının olduğunu düşünmekteyiz. Akılcı ampirik antibiyotik seçiminin idrar yolu enfeksiyonlarında direnç gelişimini de engelleyeceğini düşünmekteyiz.
Anahtar Kelimeler: çocuk, piyelonefrit, antibiyotik direnci
İlknur Girişgen, Selçuk Yüksel, Görkem Oğuz, Seren Cerit Özün, Tulay Becerir, İlknur Kaleli, Hande Şenol. Comparison of Antibiotic Resistance Patterns of Microorganisms Causing Acute Pyelonephritis in Children at 5-year Interval. J Behcet Uz Child Hosp. 2020; 10(1): 33-39
Corresponding Author: Selçuk Yüksel, Türkiye |
 (23 accesses)
 (1051 downloaded)
|
|
Full Text PDF
Print
RIS
Share with email
Share
Send email to author
PubMed