Özet

GİRİŞ ve AMAÇ

Çocuğun cinsel istismarı, mağdurlar üzerinde yaşam boyu süren olumsuz sonuçlara ya da bozukluklara neden olabilmesi nedeniyle büyük bir psikososyal sorundur. Çocuğun cinsel istismarı ile psikiyatrik bozukluklar arasındaki ilişki bugüne kadar yapılmış birçok kesitsel ve uzunlamasına çalışmayla gösterilmiştir. Bu çalışmada, çocuk psikiyatri servisinde cinsel istismar nedeniyle yatarak tedavi görmüş olgularda, klinik iyileşme düzeyinin ölçülerek saptanması amaçlanmıştır.

YÖNTEM ve GEREÇLER

Çalışma örneklemini, cinsel istismar nedeniyle 2005-2018 yılları arasında yataklı serviste tedavi gören 8-18 yaş arası toplam 43 çocuk ve ergen oluşturmuştur. Çalışmanın verilerini oluşturan sosyodemografik özellikler, bireysel ve ailesel risk puanlarını içeren veriler ve servise yatış ve taburculuk sırasında rutin olarak ölçülen Çocuklar için Genel Değerlendirme Ölçeği (CGAS) puanları ve Klinik Gidiş Değerlendirme Ölçeği (HoNOSCA-TR) puanları geriye dönük olarak hastane kayıtlarından elde edilmiştir.

BULGULAR

Çalışmadan elde edilen sonuçlara göre serviste ortalama yatış süresi 85.74±30.54 gün saptanmıştır. CGAS ile ölçülen genel işlevsellik düzeyi yatışa göre taburculuk sırasında anlamlı olarak artmıştır (p<0.05). Ayrıca klinik iyileşme düzeyini ölçmeyi amaçlayan HoNOSCA-TR toplam ve alt ölçek puanları taburculuk sırasında yatış puanlarına göre anlamlı oranda düşmüştür (p<0.05).

TARTIŞMA ve SONUÇ

Çalışmamız, cinsel istismar nedeniyle yatarak tedavi gören çocuk ve ergenlerin, yatarak tedaviden ve günlük aktiviteler ve terapötik müdahaleler sırasında akranları ve servis ekip üyeleriyle olumlu ve onarıcı sosyal etkileşimler kurmasını sağlamayı amaçlayan bir tedavi modeli olan ortam terapisinden yararlandığını göstermiştir.