Özet

GİRİŞ ve AMAÇ

Paranazal bölge komşuluğunda tiroid bezi ve gözler gibi oldukça radyosensitif organlar bulunmaktadır. Özellikle pediatrik hastalarda paranazal bilgisayarlı tomografi (BT) sırasında maruz kalınan radyasyon dozu büyük önem taşımaktadır. Pediatrik hastalarda tanısal değeri düşürmeden ne kadar düşük dozda paranazal BT görüntüleme yapabiliriz sorusuna cevap aradık.

YÖNTEM ve GEREÇLER

Paranazal BT tetkiki için yönlendirilmiş 30 hastadan (10 kız, 20 erkek) iki hasta grubu oluşturuldu. Olgular 320 dedektörlü BT cihazı (Aquilion ONE, Toshiba Medical Systems Corporation, Japonya) ile görüntülendi. Birinci hasta grubunda kiloya göre ayarlanmış standart görüntüleme protokolü (100-120 kV, 100-120 mAs) ikinci hasta grubunda düşük doz parametreleri (100-120 kV, 25-30 mAs) uygulandı. Diğer parametreler iki grup için de sabit tutuldu (rotasyon süresi: 0.5 sn, kolimasyon: 0.5x200-320). 3 mm kesit kalınlıklı koronal reformat görüntüler elde edildi ve hasta-doz bilgileri uzaklaştırılıp picture archiving ve computing sisteme (PACS) gönderildi. 2 pediatrik radyolog birbirinden bağımsız olarak görüntüleri tanısal kalitesi açısından 5 puanlı bir skorlama sistemine göre değerlendirdi.

BULGULAR

Ortalama DLP değeri standart protokol için 326±292 mGy*cm iken düşük doz protokolü için 30.1±4.4 mGy*cm olarak saptandı. Efektif dozun düşük doz protokolünde %72 oranında azaldığı tespit edildi (0.6±0.2 mSv ve 0.11±0.1 mSv, p<0.05). Düşük ve yüksek dozla elde edilmiş görüntüler arasında tanısal kalite açısından anlamlı bir farklılık saptanmadı (p>0.05). Radyologlar arasında düşük ve standart dozla elde edilmiş görüntülerin değerlendirilmesinde iyi derece uyum mevcuttu (k=0.87).

TARTIŞMA ve SONUÇ

Pediatrik hastalarda sadece tüp akımı azaltılarak ortalama iki waters grafisi dozunda, tanısal kaliteden ödün vermeden, paranazal sinüs BT tekiki elde etmek mümkün gözükmektedir.